Cambodja: diepe dalen en hoge pieken

Ons vorige stukje eindigde in Vietnam, met Cambodja al in het vooruitzicht. Voordat we vertrokken uit Saigon hadden we nog een tripje voor de boeg, naar de oevers van de Mekong bij Cai Be. Hier zouden we de floating market gaan bekijken. Wij dachten aan kleine bootjes waarin mensen trosjes bananen kochten. Zo ging het helemaal niet, de floating market bestond uit ongeveer 15 groothandelsboten die allemaal verspreid lagen met een voorbeeld van hun handelswaar aan een stok gebonden. Als je iets wou kopen, ging je met je eigen boot langsvaren en onderhandelen. Bananen gingen niet per tros, maar per 20, 40, of 100 kilo. Er waren voor ons dus geen koopjes J…

Na de floating market gingen we lunchen in een boomgaard. Hier heeft Erik de dierenvriend nog even geknuffeld met het kronkelende huisdier:

De volgende dag ging de bus van Saigon naar Phnom Penh. De reis ging heel vlot, gelukkig was onze bus wat comfortabeler dan deze brommer:

Cambodja raakt ons als een mokerslag. De hitte in Phnom Penh is enorm, als je de deur opendoet van de hotelkamer slaat de warmte je letterlijk tegemoet. In Cambodja zijn mensen echt arm, veel armer dan in de landen waar we tot nu toe geweest zijn. Kinderen spelen in hun blootje op straat, en zelfs de koeien zijn mager.

In Phnom Penh bekijken we de gebruikelijke bezienswaardigheden, en heeft Erik lol met de olifant en de aapjes bij de tempel. 

De koning van Cambodja heeft een schitterend paleis, dat midden in de stad ligt. We huren een gids en horen dat de koning (59) nog single is misschien wel omdat hij aan ballet doet. Steef zet voor de zekerheid haar ‘koninklijke’ hoed op, je weet tenslotte nooit…. Helaas staat deze niet op de foto.



De dag erna maken we kennis met de andere kant van het land. In 1975 heeft de Rode Khmer, onder leiding van de beruchte Pol Pot, de macht gegrepen in Cambodja. Van de een op de andere dag werden alle mensen uit de steden verjaagd om dwangarbeid te verrichten op het land. De Rode Khmer hanteerde een keihard regime, waarbij iedereen die ook maar enigszins tegensprak of verdacht was zonder pardon gemarteld werd. We bezoeken een massagraf buiten de stad – een van de 450 Killing Fields -  waar 20.000 mensen zijn vermoord. In een gedenkhuis tussen de massagraven liggen de schedels en botten van duizenden mensen. Alle woorden schieten tekort….

Daarna gaan we naar de Tuol Sleng gevangenis. Hier, in een gebouw dat eerst een school was, vonden de martelingen plaats. Van alle mensen die er gevangen hebben gezeten en die later vermoord zijn, hangen er duizenden foto’s op grote borden.  Gewone mensen zoals jij en ik, die hier door de foto’s een gezicht krijgen. Het wordt Steef even allemaal teveel….

De Rode Khmer is in 1979 gelukkig verslagen, maar de gevolgen van deze periode zijn nog iedere dag zichtbaar. Een kwart van de Cambodjaanse bevolking is vermoord, dat is een realiteit die niet zomaar uit te wissen valt.

Nog onder de indruk vertrekken we de volgende dag naar Siem Reap, in het noorden. Om onze gedachten te verzetten gaan we ’s avonds naar een show met Cambodjaanse dans. Dit was een van de weinige dingen die de Rode Khmer niet kapot heeft kunnen maken en waar de Cambodjanen zelf ook heel trots op zijn.

De volgende dag kraait de haan al om 5 uur. Dit is een dag waar we lang naar uitgekeken hebben, we gaan naar de beroemde tempels van Angkor Wat. Angkor Wat blijkt een verzamelnaam voor een heel gebied met tempels, dus de verwachtingen zijn hooggespannen. We besluiten AW zelf te bewaren voor later, en beginnen in de omgeving met de zonsopgang vanaf een berg. De stad direct naast Angkor Wat heet Angkor Thom, en heeft als grootste bezienswaardigheid de Bayon tempel. Deze is vooral bekend van de grote gezichten die vanaf alle hoeken op je neer lijken te kijken: 

Na Angkor Thom bekijken we nog verschillende andere tempels, waarvan sommige door honderd jaar oude bomen overwoekerd zijn. Alsof het zo hoort lopen de tempels en het oerwoud in elkaar over.

In Angkor Thom woonden ongeveer 1000 jaar geleden al 1 miljoen mensen. Je moet je voorstellen dat er toen in Londen 50.000 woonden…


Na de middag is het dan tijd voor het complex van Angkor Wat zelf. Dit is een hindoeïstische tempel,  en wordt beschouwd als het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. De tempel is een van de belangrijkste overblijfselen uit de periode van het Khmer-rijk. Rond de tempel lag de stad Angkor Wat. Het complex is enorm groot, en je voelt je heel erg klein als je onderaan een van de 5 binnenste torens staat. We genieten van de tempels, en slaan deze dag op in ons geheugen om hem nooit te vergeten.

De dag erna huren we een auto met chauffeur om ons rond te rijden in de omgeving van Siem Reap. De chauffeur, meneer Poly, heeft een oog verloren in een auto-ongeluk. Hij werkt door de week in een winkel (waar we hem ontmoet hebben), en rijdt in het weekend toeristen rond om wat bij te verdienen. Voor de website van Poly klik dan hier of ga naar: http://sites.google.com/site/polypey/

We bekijken nog twee andere tempels in de omgeving, en gaan naar het landmijnmuseum. De landmijnen zijn een overblijfsel van alle oorlogen die in Cambodja hebben plaatsgevonden. Nu nog liggen er naar schatting 6 miljoen mijnen door het hele land. Het is dus levensgevaarlijk om op eigen houtje ergens uit de auto of bus te stappen en door de berm te lopen.  Het maken van een landmijn kost maar 1 dollar, maar het opsporen en onschadelijk maken kost 1000 dollar. In een land waar mensen honger hebben, is dit een enorm bedrag. Bij het landmijn museum hoort ook een kindertehuis, waar kinderen die bijvoorbeeld geen ouders meer hebben door de mijnen worden opgevangen. Op een bord staat wat ze graag zouden willen hebben. Het gaat om hele basale dingen, zoals handzeep, tandenborstels en shampoo.  Wil je helpen, kijk dan hier of ga naar: http://www.cambodialandminemuseum.org/

Het contrast kan bijna niet groter als we daarna de vlindertuin bezoeken. Honderden vlinders vliegen door een tuin die met een net is afgezet. Vol trots vertelt de jongen die ons rondleidt dat er binnenkort wordt gestart met het verschepen van 8.000 vlinderpoppen naar Nederland, voor een Nederlandse vlindertuin.



Terugblik Indochina

Helaas zit onze tijd in Cambodja er op, en reizen we terug naar ons startpunt: Bangkok. We maken de balans op van onze reis door het vroegere Indochina.

Als je nog nooit in Azie geweest bent, is Thailand zeker een aanrader. Het is er warm, het eten is fantastisch en zeker Chiang Mai in het noorden is een prachtige plaats. Thailand heeft een grote variatie aan landschappen en de mensen hebben het er niet slecht. Er zijn echter erg veel Westerse mensen, dus soms neigt het een beetje naar het Westen in Azie.

Wil je rust, ruimte en natuur, ga dan naar Laos. In Laos heeft het leven nog het tempo van 50 jaar geleden, en de voorzieningen soms ook. Je weet niet wanneer je aankomt bij je volgende bestemming en eet er wat de pot schaft. De grootste schat van Laos zijn de mensen, nergens anders zijn ze zo lief als daar.

Wil je iets meer Azie dan Thailand, en heb je meer tijd dan 2 weken, ga dan naar Vietnam. Vietnam is veel groter dan we dachten, en we hebben een paar mooie plaatsen (zoals de groene rijstvelden van Sapa en de zandduinen van Mui Ne) niet kunnen bekijken door tijdgebrek. Halong Bay was supermooi, en we hebben genoten van het rustige strand van Hoi An. Hanoi en HCMC waren wat minder, maar het Chinese Nieuwjaar was wel weer een bezienswaardigheid.

Kun je tegen hoge pieken en diepe dalen, kom dan naar Cambodja. Als de mensen ergens een betere toekomst verdienen, is het hier. De pracht en praal van bijvoorbeeld het koninklijk paleis staan in schril contrast met de gruweldaden van de oorlog, maar de mensen van Cambodja nemen alle twijfels weg. Ze zijn enorm trots op hun land, met de tempels van Angkor als hoogtepunt van hun cultuur.

Morgen vertrekken we naar Manilla; Philippines here we come!


ps. Erik heeft zich nog even in de watten laten leggen in het plaatselijke ziekenhuis :-)